Nagi Cel

Opis

Nagi Cel jest trzecią powieścią Wiśniewskiego-Snerga. Powieść, utrzymana w konwencji sensacyjnej fantastyki opowiada historię dwóch podrywaczy, członków modnego zespołu muzycznego, którzy zbiegiem okoliczności wmieszani zostali w intrygę rodem z hollywoodzkiego scenariusza. Dowiadują się oni, że niebezpieczna organizacja terrorystyczna zamierza w bliżej nieokreślonej aglomeracji miejskiej zdetonować termojądrową bombę. Katastrofie zapobiec mogą nasi bohaterowie, którzy wykorzystując swoje powodzenie u płci przeciwnej, przeniknąć mają w szeregi terrorystów. Cała ta „filmowa” przygoda, jest w istocie projekcją wygenerowaną dla rozrywki, by – podobnie jak robi to sensacyjne kino – ubarwiać monotonię codzienności.

Sensacyjna konwencja powieści jest oczywiście literackim wybiegiem. Podobnie jak bohater, który odkrywa kolejne warstwy otaczającej go rzeczywistości, szybko orientujemy się, że nie mamy tu do czynienia z łatwą beletrystyką. Oprócz charakterystycznego dla Wiśniewskiego-Snerga tematu umowności bytu materialnego, ukazuje on analogiczny relatywizm występujący w relacjach społecznych i kulturowych. Relatywizm, którego nie dostrzegamy spoza obrębu narzuconych nam poprzez cywilizację ram, bo pojecie „faktu”, czy „materialnego istnienia” może być równie dobrze przyjętą za pewnik zewnętrzną sugestią.

Wątki, na których oparty jest szkielet fabularny powieści przypominają po części opowiadanie pt. Anioł Przemocy, które mogło być źródłem niektórych pomysłów, rozwiniętych później w Nagim Celu. Jednak właśnie rozwinięcie – właściwy przekaz – sprawia, że ta krótka powieść jest ważną pozycją w dorobku autora. Oprócz tego posiada ona też specyficzny, melancholijny nastrój, dotąd u Snerga niespotykany.