We wrześniu 2010 roku ukazała się książka Zuzanny Pająk pod tytułem. Rzeczywistość wirtualna w polskiej współczesnej fantastyce naukowej (La réalité virtuelle dans la science-fiction polonaise contemporaine). Książka została wydana drukiem w języku francuskim i oparta jest o pracę doktorską autorki.
Wśród wymienionych w pracy dzieł polskich autorów science-fiction, znajdują się również odniesienia do Robota, Anioła przemocy i Jednolitej teorii czasoprzestrzeni Adama Wiśniewskiego-Snerga. Fragmenty tych utworów zostały przetłumaczone na język francuski.
Książka dostępna jest w księgarniach internetowych.
Książka poświęcona jest technologii znanej pod nazwą rzeczywistości wirtualnej jako źródła inspiracji dla literatury fantastyczno-naukowej. Rzeczywistość wirtualna przejawia się w literaturze pod postacią utopii, anty-utopii, tekstów o charakterze symbolicznym i metaforycznym. Najbardziej widoczna i wydajna pod względem narracyjnym pozostaje jednak tendencja utopijna i metaforyczna, antycypacja technologiczna usuwa się na dalszy plan i oddaje pierwszeństwo futurologii i poetyce. Niezależnie od obecności elementów technologicznych i pseudotechnologicznych, dywagacji nad możliwym zachowaniem człowieka wobec nowych możliwości technicznych, rzeczywistość wirtualna literacka wyraża się poprzez nowoczesne techniki pisarskie używane przez autorów. Po pierwsze możemy wyróżnić rewriting, który można nawet określić jako wyznacznik rzeczywistości wirtualnej literackiej. Ta metoda widoczna jest w powielaniu i w adaptacjach mitów antycznych, archetypów, motywów i rodzajów biblijnych, jak również w przeróbkach baśni, bajek i innych tekstów fantastycznych.
Nawet jeśli rzeczywistość wirtualna jest nowym konceptem technicznym, to rzeczywistość wirtualna literacka czerpie motywy, wątki i techniki stylistyczne z tradycji literackiej poprzedzającej pojawienie się tej technologii i należącej zarówno do literatury mimetycznej jak i fantastycznej. Analiza porównawcza dziel Bolesława Prusa, Auguste'a de Villiers de l'Isle-Adam, Stefana Żeromskiego, Bruno Schulza i Stanisława Lema oraz twórczości autorów współczesnych takich jak Janusz Zajdel, Adam Wiśniewski-Snerg, Andrzej Zimniak, Rafał Ziemkiewicz, etc. Pozwoliła ustalić linie interpretacyjne, które zostały przedstawione w trzeciej części niniejszego doktoratu. Podstawę analizy stanowią dzieła polskich autorów współczesnych piszących w latach 70 po dziś dzień. To, co ich łączy, to oczywiście wątek rzeczywistości wirtualnej. Specyfika każdego z nich gwarantuje, jednakże, oryginalność i wielość interpretacji.
Polskie streszczenie książki zostało udostępnione przez Autorkę.